"Anim na Talampakan Pababa sa Lupa"

Minsan sa buhay ng tao, humuhukay tayo ng sarili nating hukay. Gumagawa ka ng mga hakbang na sa una ay ipignagsisiksikan mo sa iyong sarili na hindi mo pagsisisihan. Na kaya nating harapin ang mga maaaring mangyari o epekto ng daang iyong tinahak.

Habang nasa kalagtnaan kna ng daan, bigla kang mapapahinto sandali. Mapapaisip. Magtatanong ka sa iyong sarili, "tama ba 'tong tinatahak ko?" . At sa bandang huli ng pag-iisip, "bahala na si batman" ang huling nabangit. Nagpatuloy ka parin at hanggang sa hindi mo na namalayan, nahulog ka na pala sa sarili mong hukay.

Sa ibaba ng hukay na iyong hinukay, unti-unti mo nang nararamdaman ang bigat at sakit ng mga lupa at batong tumatabon sa iyo. Ang lupa nasimisimbolo sa iyong mga pagsisisi at ang mga bato na sumisimbolo sa iyong mga kabiguan. Tumatabon. tumatabon. Nalibing kana ng buhay.

Sabi nga nila, sadyang bilog ang mundo. Hindi ka laging nasa ibaba, isang araw ay nasa ibabaw kana. Dahil sisikapin mong makaagpas sa itaas. Makaagpas sa mga sakit ng kahapon. Sa mga pagsisising hindi na mabubura pa. Mga sakit na dulot ng paglisan. Paglisan ng mga taong inaasahan mo na laging andiyan sa tabi mo. Gagawa ka ng paraan at lalaban upang malakalabas sa sarili mong hukay.

"Welcome back" sabi ng mundo na iyong iniwan panandali. Ngayon, sa pagbati sayo ng mundo, handa ka nang ayusin lahat. Itama ang mga pagkakamali. I mighty bond ang nasirang baso ng buhay kahit alam mong hindi na mawawala ang lamat nito. Ngunit, may kakaunting damdamin ka parin na tila sumusundot sa utak at puso mo. Parang gusto mong maibalik ang dati. Ang dati bago mo pa tahakn ang landas papunta sa hukay na iyong kinahulugan. Nag-uudyok sa iyo na banggitin ang mga salitang "maari pabang maibalik ang dati?".Sumumpa kana na kailangan mo nang magpatuloy sa landas ng buhay sa oras na maka-akyat kana sa hukay na iyon.

"Move on." nga ika ng ba. Madaling sabihin, mahirap gawin. Mahirap dahil ramdam mo parin ang presensya ng kahapon. Kumbaga, "Ang bawat sugat ay naghihilom ngunit nag-iiwan parin ito ng lamat". Pero sandyang ganito talaga ang buhay. Kailangan mong lumaban at magpakatatag para mabuhay. Kailangan mong ipakita na ayoa kana at ok kana para sa iba na humuhugot ng lakas ng loob sayo. lakas ng loob para mabuhay.

Lumipas ang mga araw, buwan at taon. Sa panahong nagdaan ay pnilit mong maging matatag. Ngunit sa panahong ito, tanggap mo na ang lahat-lahat. Maluwag na sa loob mo ang mga katagang "Hindi na maibabalik ang dati". Dahil para sayo, bakit mo nga naman ibabalik ang dati kung pwede namang muli magsimula ng bago. Para sayo, normal na ang lahat ng nangyayari sa iyo at sa mga taong nasa paligid mo. Masaya kanang lumilipad sa himpapawid ng kalayaan. Baon-baon mo ang aral ng anim na talampakan na hukay na ikaw mismo ang humukay. Ang aral na "Huwag kang gagawa ng sarili mong anim na talampakan pababa sa lupa".

I'VE DONE ALL.....IT'S ALL UP TO YOU....

Thank you Lord dahil binigyan mo pa kami ng second chance para mabuhay.... I LOVE YOu LORd!!!!...




ilang linggo narin ang nakalilipas matapos ang katakot takot na unos ang dumaan sa ating bansa. Si Bagyong Ondoy at si Bagyong Pepeng. Nag-iwan sila ng phobia sa mga tao sa Pilipinas. Dinelubyo ang buong Luzon ng dalawang bagyo at sinira nito ang maraming buhay, pangkabuhayan... mahirap mag move on pero kailangan nating mag move on.




Kahit bumagyo man eh natuloy parin ang retreat namin. Kami lang pa ng magreretreat sa buwang ito. well sisimulan ko na ang isa sa mga "turning-point" ng buhay ko.


Wednesday, October 9, 2009, at 1:00 pm, umalis kami sa school para umattend ng aming pinakahihintay na retreat. Ang destinasyon...tsan tsararan tsaran..... Mother Spinelli Noviciate and Retreat House, Tagaytay...... weehee..... tagaytay!!!. Umabot ng 3 oras ang biyahe namin mula dito sa Cainta papunta roon. Maulan pa noong mga panhong iyon kya alas tres na kami nakarating doon. Pagkarating doon....we had our little snack.....ISPAGETI....hahaaha... hindi lang pala mga nanay ang magagaling magluto.... mga madre din pala ( i agree to lance)... after ng mirenda... ipinunta na kami sa mga kwarto namin.... i big room for all the girls and one medium room for the boys since that they were only 14 + 1 (including papa sir) = 15... after we had arranged our stuff... we were called to the session room.... it was quite cold and rainy that day so we need to brought our jackets with us to the session. Then, Fr. Blaise discussed to us the house/retreat rules and regulations. Hindi ko talaga malilinutan ang isang rule doon "YOUR BUDDY, YOUR RESPONDSIBILITY" ... ibig sabihin noon ay kapag may nagawang kung ano man ang "buddy" mo damay ka din. At buti nalang si JEREMY ang naging "buddy" ko... hahaha....



At sinumulan na nga namin ang aming huling retreat bilang isang highschool student....




Honestly speaking... isa sa mga naging agenda ko noong retreat namin ay ang makipag-ayos kay..... kay ..... Lakan. So ayun nga, bukod sa makatakas sa maruming hangin at problema sa maynila, isa ito sa mga naging agenda ko...( kaya kung nagbabasa ka nang blog ko ricky...whatever.. im just being honest anyway). And so the outcome.... I FAILED....


masaya ang naging first day namin... puyatan... at buti nalang walang ngparamdam.... Mother Spinelli retreat house was a very peaceful house bukod sa malalaking bukirin ng pineapple at mga cute na babies sa nursery... masarap ang naging dinner namin.... first time din naming dasalin ang official evening prayer ng catholic church... vespers ata ang tawag doon sa ritual na iyon....it was a very overwhelming type of conversation to God. Natutunan ko na kailangan palang magbow kapag binabanggit ang first paragraph ng dasal na "glory be". Syempre, glino-glorify natin si God kaya kailangan ngang magbow.

2nd Day:

Lets call it a very emotional day..... noong mga panahong iyon...siguro mga kinahapunan.... i burst out.... but nalang at si Jeremy ang kapartner ko.... kaya nailabas ko lahat lahat... for all the months na pinigilan kong umiyak at iiyak lahat lahat.... tapos aun.... after ng isang masayang activity ay round 2 na ng super iyakan session namin.... muka man akong adik sa picture namin ay wapakels nalang ako...hahaha..... basta ganito ....pinaimagine kami na nasa forest kami tapos nakita namin yung mga kid version ng parents namin at noong bata kami.... as in todo hagulgol lahat kami. As the imagination goes on, iyak tawa na kaming lahat...hahaha

before the super dramatic imagination.... ginawa naman namin ang money game ( tama ba un???) ....dito ... ibibigay mo ung 20 peso bill, 10 peso coin at 5 peso coin sa top 3 Jesus mo para sau sa klase.. as far as i remember... i gave my 20 peso bill to Liza ... 10 peso kay Cam and 5 peso para kay ricky.... want some explaination??...

Bakit ko nga ba ibinigay ang bente pesos ko kay liza?
Ahh... Kasi bukod kina vhanny at luisa... si liza ang isa sa mga pinakapinagkakatiwalaan kong kaibigan.... never niya akong iniwan kahit na nakakairita na ko dahil puro nalang kaemohan ko ang binabato ko sa kanya... kahit di siya nakakarelate sa mga pinagdradrama ko...at lagi niya rin akong inililihis sa masamang daan at pinipilit hilain sa mabuting daan kapag nasesensena niyang super may topak na ko..... she's my Confidante...

eh kay Cam?
dahil....dahil.... ahh..... ibinigay ko sa kanya ang 10 piso kasi kahit na kung minsan ay nakikita ko siyang nagwawala at problemado.... she's still strong at bumabangon siya kaagad... nakakainspire din naman kasi siya.... at kapag kailangan mo ng tulong she's willing to help...un lang...

eh kay ricky?
Malay ko ba??....JOKE!!!...hahahha.... peace offering at ska kahit may topak yun kung minsan eh karapatdapat nga naman siyang bigyan dahil nagsisilbi siyang isang magnet sa mga taong nakikilala niya patungo kay God.


eh bat hindi si patz??
Kung meron lang akong isang daang piso bakit ba hindi ko siya bibigyan....



sa bandang huli ng activity... wala akong natanggap na pera... ayos lang... pero noong una... naitanong ko rin sa sarili ko.... do i really exist into their lives??.... wala ba akong nagawang mabuti sa kanila para hindi nila ako bigyan?....selfish right?.... pero bigla nalang naerase yung mga ganung bagay sa utak ko.... and i just accepted it.... kaya naging okay nalang din sa akin kung wala akong natanggap....

bilang pagwawakas ng activity nagbigay kami ng mensahe sa isa't isa.... ako... siyempre nag sorry... at nagthank you... pero matapos ang retreat... sana hindi nalang pala ako humiling... dahil hindi na ata matutupad.....



It's Confesion time (suuper bonding ang aloysius):

habang ang iba ay nagcoconfession (kasama na ako doon) ang iba naman ay nagshasharing ng kanilang mga ntutunan sa retreat ..... dahil sa sharing na iyon... mas lalo naming nakilala ang isa't isa pati narin sir..... kaya ang resulta ng mahabang sharing... nagpuyat at nagkape kaming lahat sa reflectory at nag super bonding habang pinapanuod ang mga bituin sa langit..




At kinaumagahan ay umalis na kami sa retreat house due to some school reasons.... KAYA BITIN!!!!......









ano nga ba ang natutunan ko sa retreat na to?


ACCEPTANCE. natutunan kong iaccept lahat lahat.... accept lahat ng kailangan iaacept kung ano man ang mga binabalak Niya para sa akin... nagulat din ako sa sarili ko dahil it was the first time na ikwinento ko ang life story ko ng hindi umiiyak....


FORGIVE. Mahirap magpatawad ngunit kailangan matuto kang magpatawad. para patawarin karin sa mga kasalanan mo.. diba?


SURRENDER. katulad nga ng ibinulong sa akin ni God through Fr. Blaise.. i need to let go of everything... masyado ko na palang kinokontrol ang sitwasyon kaya kahit anong gawin ko... hindi nagbubunga ng maayos.... surrender him to God... bahala na si Lord sa kanya.... ive tried to talk to him... pero hindi parin siya ready to talk about that something.... hindi man noon ang tamang panahon... basta bahala na si Lord sa akin..sa amin.....



sa ngayon.. im still in the process of accepting everything....accepting the reality... reality of being an air ......reality of consequences for the mistakes that i have done in the past.... ano pa bang magagawa ko?.... the damage has been done..... so move on...dbah?.... sayang ang natitirang 4 buwan para sayangin sa pag-eemo... I should make more happiest memories ... para somehow maging maganda naman ang ending ng buhay highschool ko...hahahaha... :D













LIVE.
LEARN.
LOVE.
LIVE A LEGACY.




(THATS ALL tHANK YOU :D.... hahaha..... kwinento ko lang nag kdramahan ko.....hahahaha)

My Birthday Bash!!! (09-08-09)

Im already...... 1_
(ui Fill in the BlaNks)

Last September 8, 09 , i celebrated my 1_ th birthday. It was also Mama Mary's birthday. On that day, i felt very blessed because it was also her birthday. i thought that all the angels, saints and everybody in Heaven also celebrated and had a big feast. I thought about it because it was raining at that day. I was also somewhat happy because it was the first time that all of my closest friends in elementary and in high school attended my birthday. Thank God also because my mom and my dad agreed to that kind of set-up since this is my last birthday party because in the world of grown ups, parties were on the label of "endangered species". It means that in their world, you must be an adult also. I'm somewhat happy because........ okay... tama na ang english.. baka pag itinuloy ko pa... maiba na ang usapan....


tagalog mode.....toooott....enabled....


nais ko plang pasalamatan ang mga nagsidalo sa aking kaarawan .... sila:

- Jed (thanks kxe hndi ka umatend practce nyo para lang mka-attend)
- Son (ikaw din....hahaha)
- Mitchie (welcome to the clUb)
- Vhannie at Lulu ( sa panglilbre sa akin sa tokyo tokyo ng beef teryaki...double up???... kayo talaga ang mga super bff ko!!!.... LOVE YOU GUYZ)
- Cam
- Apelo / Ej
- Chx
- Joed
- Czari
- Lance
- Winnie
- Riz
- Andrej
- Karen
- Salyn
- Frances
- Madeleine ( pasenxa na kung puro matatamis ung naihanda ko...heheh)
- Pau
- Sharmaine
- Celine
- Kaila

at sa mga bumati din sa akin sa skul at sa text na hindi nakapunta :D

( MARAMING TENKYU)




sa pagtanda kong muli sa mundong ito...naalala ko nanaman ang sinabi sa akin ng isang espesyal na tao.... hindi ko na xa papangalanan.... sabi niya sa akin noon... " ang buhay ay parang larong chess, kailangan mong mag-isip ng iba't ibang diskarte upang manalo... minsan kailangan magsakripisyo.. at kailangan din nating sulitin ang bawat segundo na nilaan sa atin dahil sa pag times-up na...wala na..... wag mo ring isipin ang pagtanda mo.. isipin mo kung anong magagawa mo sa mundong ito para umayos habang may panahon kapa"


hahaha... :D


sayang at wala ang taong nais kong pumunta..... hehehe... siguro hindi pa noon ang tamang panahon.. :D

ClICk Here To see the Picz!!!

Chances are...

TGIF.... Thank God its Friday!!!

Yah. I can say that I'm thankful because its Friday and its been a long disastrous week for me and for my classmates. this day, we had our new seat plan for 2nd grading period. New seat plan. New grading period. New seatmates. I admit that i will miss my former seatmate, lance, because he makes me feel happy when im "out of nowhere" stage and also his corny but mostly funny jokes. I will miss also his craziness. [Lance, katulad ng sinabi ko kanina.... masaya ako at naging katabi kita...isa kang malaking joke book na may aral sa dulo....hahaha...maraming salamat sa mga panghahampas at mga alaala ....sa uulitin... :D]

Back to the topic...

New seat plan. New seatmates. Our sitting arrangements was change by our adviser. three chairs at each side then 2 chairs at the center. While "papa sir" were assigning us to our new designated seats. I pray to God that my new seatmate will not be Lakan. I swear it. I don't like to be his seatmate because I don't wanna hear any issue about the past. I WANT TO MOVE ON WITH MY LIFE and also for our own common peace. I was assigned at the last chair to the left (facing the blackboard) in the last row. I was relieved when "papa sir" assigned my very cute classmates, Jeremy and Pau, to be my seatmates. But I felt cold at my place. Maybe, because of the weather or my excitement. But God made a trick at me. He granted my prayer that me and Lakan will not be seatmates but he placed him in front of Jeremy which means we were close.


Then again, I proved that God was up to something. I thought that He was sending a message to me. AGAIN.



IS IT A CHANCE?





(tama na nga ang kakaenglish...dinudugo na ilong ko)








sa paglapit niya sa kinauupuan ko, mas lalo kong naramdaman ang napaka kapal na dingding na naging sanhi ng nakaraan. Sanhi narin ng desisyon ko na dumistansiya muna sa kanya hanggang mabura na ang lahat lahat. Siguro talagang may nais sabihin ang diyos sa akin. May nais Siyang ipahiwatig sa akin. "Lord, isa na po ba tong pagkakataon upang alisin na ang makapal na dingding sa amin o isa po ba tong pagpapakita ng reyalidad na hindi na talaga maayos ang lahat?. Kayo na pong bahala sa akin. sa amin."


ayoko na mag emote... balik tayo sa kwento...



natapos ang english at dumating ang MAPEH. Isa sa aming mga proyekto sa asignaturang ito ay ang indibual na pagkanta ng mga kantang sumikat o ginawa sa panahon ng dekada sisenta at otienta. sa aking pagkanta noong isang araw, inaaamin ko, muka talaga akong nagconcert na ewan. Kaninang umaga, ipinakita ng mga natitira kong dalawampung mga kamag-aral ang husay nila sa kanilang pag-awit. Halos lahat naman ay talagang kahanga hanga pero ang pinaka nagpahanga sa akin ay nang kinanta ni Karen ang kanyang awit na pinamagatang " All the wings of Love" na kung tutuusin ay sadyang NAPAKATAAS. Humanga talaga ako sa kanya dahil naabot niya ang pinakamataas na nota ng kanta na hindi pumipiyok o basag ang boses. ANG GALING MO TLAGAH KAREN.!!


Matapos ang ilang oras na paghihintay matapos ang MAPEH, naganap ang aming unang biyernes na misa. Maganda ang naging misa. Naramdaman ko ang presensya ni Bro. At paulit ulit ko paring tinatanong kung ano nga ba ang nais niyang iparating sa akin. Bahala na Siya sa akin at sa atin.


Pagkatapos ng klase ay pumunta kami dito sa bahay kasama ang aking mga kagrupo upang magpraktis ng aming sayaw na sports.....hahahaha..... naging masaya naman ang aming praktis... hahahahahahhahaha :D



------------------------------------------------------------------------------------------------



Chances are...




-------------------------------------------------------------------------------------------------


pasensya na kung nag-eemo ako dito sa blog.... dito ko nalang kasi nailalabas ang lahat lahat ng ka emohan ko na hindi ko mailabas ng harap-harapan.... Hindi masamang umiyak o magdrama kung talagang naiiyak kana o kailangan mo nang magdrama. Tao lang naman tayo na ginawa ng Diyos na may damdamin, tumatawa, umiiyak, nalulungkot, sumasaya. Sabi ng iba, dapat tayong maging masaya dahil laging nasa tabi natin ang Diyos. Oo, tama nga sila, dapat nga tayong laging maging masaya dahil andyan Siya lagi. Pero minsan, sa mga pangaraw-araw na pagsubok na ibinibigay Niya sa atin, minsan di natin maiiwasan na malungkot at masakatan. Hindi masamang mag - emote.....ang mahalaga hindi ka magpapakain sa mga emosyong ito upang maipagpatuloy mo ang nakaatang sayong misyon at mga pagsubok na kailangan harapin.


HINDI MASAMANG MAG EMOTE KUNG MINSAN!!!!!!!!.................. HINDI!!!!..... kung sawa kanang makakita o makarinig ng mga ka-emohan ng mundo... BAKIT HINDI KA MAGING ISTRUMENTO UPANG MAGPASAYA NG TAO????????!.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
happiness, sadness, frustrations, anger,...... EMOTIONS.......

-------------------------------------------------------------------------------------------------



ayan...nagwala nanaman ako....d ko lang talaga mapigilan......pasensya na...hahaha... ah sya nga pla....wala akong pinapatamaan dito ...OKAY!!! :D

Somehow Devastated and relaxed....

nitong nakaraang linggo...marami ang mga "most unforgetable","for the First time" at "i realize"..
sa buhay ko... well...punta muna tayo sa "most Unforgetable"...


most unforgetable ang NCAE para sa akin.... especially ung dry run.. grabeh... kahiya-hiya ang scores ko sa dry run.... kung tutuusin.. magkasing hirap ang UPCAT at ang dryrun pero mas gugustuhin ko nalang ang UPCAT..... dahil sa dryrun.... na DRY talaga ang utak ko non... as in pigang piga... tila pinaghalong ACET (Ateneo College Entrance Text) at ng UPCAT... grabeh...sobrang hirap.... pero noong dumating na ang NCAE... GAWD...


(kwento ko muna sa nyo ang history ng NCEA na ayon sa aming proktor.... na hindi nagpakilala)


Ayon sa kanya... noong kapanahunan pa ng mga tatay at nanay namin....mga nineteen kopong-kopong pa...... ang NCAE ay dating NCEE.... as in NATIONAL COLLEGE ENTRANCE EXAM..... nakung saan ay kapag hindi mo talaga sineryoso at naipasa...... SIRA NA ANG FUTURE MO..... hindi ka makakapag apply ng 4 years degree na course... at tanging vocational o 2 years course ang kababagsakan mo.... for example.... MASONRY..... pero pagkatapos ng batch nila Mr. Santiago ( ang aking adviser at ang lovable kong eng. teacher)... tinanggal na ang NCEE at pinalitan ng NCAE which means NATIONAL CAREER ASSESSMENT EXAM.....na mas madali at mas maluwag...

(fast Forward)

dapat daw ngayong taon ay tanging public highschools lang ang mag-eeNCAE pero dahil.... NASOBRAHAN ANG PRINT!!!!.... ang sanang walang pasok namin ay nagkaroon ng pasok... haiixxx....


(okay tapos na tayo sa makling history.... kaya punta na tayo sa mga pangyayari)




ang NCAE ay compost of:

-EDQ = ahmm... tinatanong dito ang financial stabilty ng pamilya mo at mga interes mo..

-reading comprehension = masasabi ko dito..... chicken.... hehehe...madali lang naman kas siya....kasi hindi naman ganon kakumplikado yung mga babasahin.....3 maiikling paragraphs lang tapos .... tapos na... sagot na kaagad... basta madali lang talaga siya....kung para sa DRYRUN na pang UPCAT....

-Manipulatve skills= dito naman sususubukin ang malawak mong imagination... para itong lego na bubuuin mo sa utak mo....ganun...

-Mathematical Ability= mjo madali lang siya khit papaano..hehehe

-Clerical Ability=hanapin ang naiiba at mali.....at magkaparehas narin....

-Scientific Ability= mejo mahirap kasi mostly chem at physics ... GAWD...

-Verbal Ability= kahit kelan hndi ko talaga gusto ang VOCABS...(vocabulary words) at ang grammar.... hindi ko tlgah ito forte.... litterature lang talaga ang minahal ko at ang nagmahal sa akin....the rest.... hindi na nila ako minahal kahit anong pilit ko silang mahalin....

-Non-Verbal Ability= noong bata ako...ang akala ko sa abstract reasoning ay sobrang hirap...ngayon... FAVORITE KO NA TO!!.....hahaha

-Entrepreneurial Skills=dito susubukn kong pwede ka sa bussiness o hindi... siguro common sense nlang dito


kung ikukumpara mo ang DRYRUN at NCAE sa buhay na tao..... ito ang masasabi ko.... minsan sobra tayong nagpapakahirap at pinapahirapan ang sarili natin para makuha ang isang bagay na gusto mo... example ...maraming maraming maraming pera.... pero pwede ka rin namang mabuhay ng walang sandamakmak na kayaman.... diba??...

minsan pinahihirapan mo ang sarili mo sa isang problema na simpleng solusyon lang ang kailanagan....




-0-0-0-0-0-0-0-0-0-

ngayon dumako na tayo sa "for the first time" ...


dahil sa sobra na kong despirado upang iterminate... ishred ng 1o0 beses....o burahin sa isipan at puso ko ... kung sino man siya.... para makabangon na ko sa mga pagkakamali ko... for the first time ....nagresearch na ko sa internet.. kung baga "seek for professional help" ...tapos napadpad ako sa isang website na kung tawagain ay wikiHow (click nyu nalang..)
dito ay makakahanap ka ng mga kung ano anong tips para sa iba't ibang problema.... at eto ang nahanap ko...


TIPS ON HOW TO GET OVER A CRUSH:

• Talk to people you can trust about how you feel. Be honest with yourself. Try and figure out what exactly attracted you about this person and use the opportunity to learn more about yourself.
• Just wait it out. New people will come along, they always do. It hurts to get rejected, but there are plenty of fish in the sea.
• Remember that everyone has had at least one impossible crush in a lifetime. Be careful not to fall into believing that because one person doesn't want you, you are bound to end up miserable and alone. This is simply not true.
• Often, in retrospect people will look back to their impossible crushes and say "Ugh! What did I ever see in them?" You have built up your crush to be this image of perfection, but be realistic and accept their flaws. If you get rejected outright, be grateful for the honesty; now you can move on without asking yourself "what if?" If the other person is too spineless to reject you outright, ask yourself if you'd really want to be with a person like that anyway... probably not.
• Travel somewhere. It might help you get that person out of your mind.
• Make friends. Meet other people. Hang out with them, and have fun so you won't be thinking of that person all day!
• Ask your close friends what the flaws on that person are. Sometimes you like a person so much, you won't even see that!
• It isn't always possible, but try and find a new guy/girl. Look at that person and try and find qualities that are better than your old crush.
• Find a reputable mental health professional and speak with them. They may be able to offer you a wealth of advice.
• Sometimes listening to music helps. Relation to artist's emotions can really help you deal with someone you just can't have.
• If you're not likely to see them again and they don't know you like them (if you met them whilst on holiday for instance) forget them. That's easier said than done, but try not to dwell on it as there is no point wasting your life moping about somebody who has probably forgotten all about you. Remember that you may not have really got to know them, and may not have liked them so much if you did, so in reality you perhaps have a crush on an imaginary person based on a brief meeting with someone you were attracted to.
• Remember that time is the greatest healer of all. Sounds cheesy and hard to digest at first, but it's true.
• Since you've already realized that you can't be with them and that there's no other way, it's not bad to indulge yourself and slip into a fantasy world every once and a while. It's only natural.
• However, DO NOT make these fantasies your life. Get to know other people. Having a crush and KNOWING you can be with other people IS and CAN BE healthy. Living in your daydreams and abstaining from other people's affections is NOT.
• It's fun to keep your mind preoccupied, but please, realize that crushing on people who are simply unattainable through marriage, civil union etc etc. is rather futile.
• Be prepared for your neighbor to act weird around you if you have followed the last step of being honest to them.

• Keep smiling. Think positive thoughts and it will show on your visage.
• Remember that there are many other people simply begging for it from you.
• When you see them, smile and greet them like usual, and walk away confidently.

WARNINGS:

• Try not to get too depressed. It will be hard, but remember that life keeps going and it's better to go at the same speed.
• Don't stay alone for too long, you'll get bored and start thinking of the person.
• Don't keep thinking of the person. The more you think about them, the more likely you are to stay attached to them.
• Don't become bitter! Just because the person doesn't like you in that way doesn't mean you can be unfriendly towards them. Don't let your pride get wounded! Sometimes people just aren't right for one another! It says nothing about who you are.
• Don't let your self-esteem drop. You are still a wonderful person who deserves to be loved; this just wasn't the one who could love you in that way. You will find many though who can. So keep faith in yourself!
• Don't break down or show aggression if the person tells you he/she is in a relationship with someone.
• Don't demand the person about ending a relationship with a significant other.
• Don't jump into another serious relationship too soon. Date for fun, date someone you normally wouldn't have been interested in, have some fun as a single person. Seeing that there are plenty of people out there who want to be with you will help you move on and feel better about yourself.
• Don't do anything outright mean or embarrassing. The goal is to get over your crush, not make your neighbor's life a living nightmare, or to lose out on other potential relationships.
• Do not become rude or disrespectful around them. Treat them like a normal human being.
• If the two of you are friends on MySpace or a similar site, consider taking them off your buddy list or at least removing your subscription to them. When you see a bulletin they've posted or a blog they wrote, just skip past it.
• Don't talk to them when you're under the influence of alcohol. You will say something you regret.
• Remember not to gossip or talk bad about them behind their back, because it will come back to haunt you.

Noong nabasa ko ito for the first time.... napa OMG ako...kasi na realize ko na marami na pla akong nagawang wrong moves... lalo na sa warning....nasabi ko nalang ..... Lord. Kayo na pong bahala sa amin ng pinakamamahal mong anak na si.... sana maayos na ang lahat sa amin. Amen.

napadasal nalang ako....

marami pa nga sana yan..pero icheck it out nyu nalang yan sa net....hahaha..

kahit papaano itong mga ito ang ginagawa kong paraan para makalimot ng mabilis... at mukang epektib naman....hahaha.... kaso d ko na nga lang alam kung kelan mawawala ang barriers na ginawa ng pagkakamali ko sa pagitan naming dalawa....kaya... naniniwala na ko sa kasabihan
"time is the best healer"....


at lastly eto na ang mga "i realize"

1. minsan kailangan mong maging isang simpleng tao para maintindihan ang realidad ng buhay.
2. hindi laging masaya sa itaas kasi wala kang kasama
3. friendship takes a long process - sabi nga ng fox kay little prince
4. minsan kailangan din palang magpaka isip bata
5. sabi nga ulit ni little prince sa pilot "The men where you live....grow five thousand roses in the same garden.... and they don't find what their looking for....And yet, what they are looking for could be found in a single rose or in a little water"....tama nga si little prnce minsan hanap tayo ng hanap sa malalaking bagay pero makikita mo lang pala ang hinahanap mo sa mga simpleng bagay na hindi mo pinapansin.

ayyyy.... IN LAB NA KO KAY LITTLE PRINCE....hahahaha

GO UP

pinipilit ko ngayong bumangon mula sa mga pagkakamali ko. alam kong di ko na maiibabalik ang katulad ng dati pero bak pa ba natin kailangang ibalik ang dati kung maari naman tayong magsimula muli ng bago??..


due to some special request.... i'll gonna have to write again..hahaha...tnx patola...


sa ilang linggo kong pagkawala sa blogging world...ako ay nababalik na upang magshare ng mga moments ng buhay ko....hahaha...eto na xa....



Kung ang mundo ay umiikot lamang sa konsepto ng pera, mayaman ka na ba?. Marami ka na kayang nabili?. O nakasadlak ka ngayon sa kahirapan?.

Nitong mga nakaraang araw, palibot-libot ako sa mundo ng . Naghahanap ng mapagkaka-abalahan. Naghahanap ng makakapagpasaya sa walang kulay kong buhay. Ngunit nang ako’y mapadaan sa isang website na kung tawagin natin ngayon ay Facebook may nakapunaw sa aking mga mata at medyo binigyang kulay ang buhay internet ko at binigyan ako ng dahilan para bisitahin pa ang akawnt ko sa website na iyon.

NABIBILI NA PALA NGAYON ANG KAIBIGAN??!!!!

Oo, nabibili na pala ngayon ang kaibigan. Sa isang laro sa facebook na pinamagatang “friends for sale”, maari mong bilhin ang mga kaibigan mo sa iba mo pang mga kaibigan sa iba’t ibang presyo. Sa bawat kaibigan na naipagpapabili mo ay tumataas ang kaban mo at ang balyu mo. Kung pag-uusapan naman natin ang presyo, mga 1 milyon pataas o hindi baba sa isang daang libong piso ang balyu ng bawat kaibigang nakarehistro o naglalaro sa aplikasyon na ito. Wag karing mag-alala, lumalagpas din naman sa isang milyon ang kaban ng bulsa mo sa “friends for sale”. Kaya ayos lang.

EH PANO NA KAYA KUNG GANITO ANG NANGYARI SA MUNDO NG PAGKAKAIBIGAN??




marami siguro ang walang kaibigan ngayon. marami siguro ang napipilitan maging magkaibigan. marami ang pinag-aagawa at inaagawan. marami ang loner at nagpapakamatay . maraming nagplaplastikan. marami ang walang tunay na kaibigan





-----------------------------------------------------------------------------------------------
xenxa na kung mejo walang kwenta ang post ko... hindi pa kxe ako mejo recorvered sa mga malalaking waves ng buhay ko... hayaan nyu makakabalik narin si raichie in due time.....hahaha..

ahh...malapit na pla birthday ko....yehey.... im going to be sweet 16 ....hahaha...

ang tangi ko lang namang hiling sa birthday ko ay:

libro ni ricky lo na "para kay b"

kasama ko ang mga kaibigan ko at pamilya ko


peace of mind

maayos na ang lahat ng gusot at kung ano ano pang kaewanan sa amin ni... alam nyu na yun (sana kalimutan na ang nakaraan at magsimula uli ng bagong pagkakaibigan... ive learned my lessons and i had forgiven myself for everything... :D)

.let's twit and facebook.

paxenxa na po sa mga magigiliw kong mangbabasa ko nakakawalang gana ang huli kong post..


katulad nga ng sinabi ko sa mga nakaraang kong post... mjo negatibo tlgah ang paguutak ko pag inaatake ako ng PMS..... [paxenxa na sa term]


pero wala pa rin po akong maisususlat na may kabuluhan dito ngaun dahil ako'y sumingit lamang sa konting panahon ng pagreresearch ng mga ideya ko para sa proyekto namin sa asignaturang physics [ nu nga ba tagalog ng physics?????]


sa ngayon...mejo bubumabalik na ang pagiging positibo ng utak ko... pero sa kabilang banda... medyo malungkot at negatibo parin dito dahil sa mga nangyayari...puno parin ito ng pagsisisi at kaguluhan....

sa ngayon...dumadaan ang barkada ko sa isang malamig na gera.... espesyali sa aming dalawa ni......... tama bang gera ang ang ipangdidiskrayb ko dito....???.... d naman siguro... siguro binibigyan ko lang o namin ang isa't isa ng malawak na espasyo. lalong-lalo na ako.... bilang respeto narin sa kanya... hindi ko na siya kinakausap.... at kung magkakausap man ay isang tanong isang sagot lang ang drama namin....

katulad ng mga sinabi ko sa mga nakaraang kong post dito.... nanatili at mananatili parin akong tikim sa kanya... hanggat maari ay iiwasan ko muna siya kasi baka pagipinilit ko ang pagkakaayos namin ay mas lalong pa itog magdulot ng mas malaking lamat sa baso ng aming pagkakabigan.... hihintayin ko siyang magsalita ukol sa kanyang explenasyon kung bakit nagkaganoon.... at hindi pa ako masyadong handa para marinig iyon dahil d ko pa naibabangon ang sarili ko..... hindi ako pwedeng umiyak o magpakita ng kung ano mang emosyon pagsinabi niya ang dahilan...






pasenya na nga pla.... buwan ng wika ngayon ...kya xenxa na kung super lalim kong magtgalog ngaun....

hahhahaa




g2g

mood..... SWING!

..... siguro nagtataka kayo ngayon.... kung bakit ang title ng blog post koh nagyon ay.... MOOD SWING.....




i dont why my body and mind and also my heart reacts like this. i feel that i'll be going crazy if it still continues. there are so many ideas that comes up into my mind that drives me crazy these past few days. im so emotional, sentimental and also theres an anger and envy that i feel in my heart. i dont know WHY?!!!!


ayan... tapos na ang madugo kong english introduction. hehe. nagprapractice na akong gumawa ng formal english writting. nagprapractice na rin akong mai express and damdamin ko sa pagsulat nang naka-english kase balak ko ngayong taon na sumulat ng isang entry para sa uhay na naka-english. alam ko na kakaunti lang sa mga estudyante ng CCC ang nagkakaroon ng interest na magbasa ng entry sa uhay na naka-english (at inaamin ko .....isa ako doon...paminsan...) siguro mga 1/2 lang ng populasyon ng mga estudyante ng aming ekwelahan ang nagbabasa ng english entries. sana basahin narin nila yung akin...(crossed finger)

magpapalit narin pala ako ng pen name:

meet.... xweet/xour 08

okay balik na tayo sa tunay kong agenda kung bakit nga ba ako napablog ng oraorada.




sabi ng teacher ko sa health noong nakaraang tuesday (june 21) normal lang daw sa mga babaeng katulad ko na magkaroon ng mga mood swings bago dumating at habang andyang ang buwanang bwisita... kaya matatawag ko itong isang mood swing...



kaso iba ang nagiging epekto nito sa akin, at sa mga taong nasapaligid ko..



noong mga nakaraang araw.. nakakaranas ako ng segregation axeity.. di ko malaman kung bakit..
feeling ko ..mag-isa lang ako. naaout of place ako sa mga kaibigan ko lalo na sa big bites. ewan ko ba kung bakit ang bigat ng pakiramdam ko kay cam, che at lalong lalo na kay lakan.. EWAN KO NGA BA... hmmm... tsk tsk tsk.

wala namang akong galit sa kanila. pero bakit ba parang lumalayo na sila sa akin? o ako lang ang umiiwas sa kanila?. at mas lalong wala akong karapatan na magselos?!!!!.. alam na alam na wala naman namamagitan sa kanila.. WALA ...funny noh?... o baka naman... may tinatago silang sama ng loob.. HINDI KO NA TALAGA ALAM!!!!....

minsan bigla nalang lumalabas ang mga luha sa mata ko. may malakas na emosyon na nasa loob gustong sumabog palabas pero hindi naman pwede.

paranoid lang ba ako o bitter?.. na-oout of place nga ba ako o nagiging self-centered lang?.. selfish?.. wants attraction? seeking for love?.. attracted or inlove?.. sentimental?.. envy?.. hatred?.. lost of faith?.. or just simply a play of my hormones?..



minsan... ang sarap tumalon sa building at tapusin na ang lahat .. minsan ang sarap nalang lumaklak ng anesthesia para wala ka nang nararamdam..para di kana masaktan..



sabi nga ni fr. blaise kanina sa misa... minsan talaga, nagbibigay ng pagsubok si God para itest ang faith natin sa kanya... ewan kuh ba kung bakit...pero mukang mahina ang kapit ko sa kanya.... kaya nasasabi ko nalang na "gusto ko nang sumuko...pagod na ko"..

tatanggapin ba ako sa langit nito???....o baka nasa entrance palang ako ng kabilang buhay... diretso na ko sa impyerno...

feelng ko talaga... wala na akong matatagbuhan... unti unti na silang lumalayo sa akin... ang layo na nila sa akn...kaya ko pa kayang humabol at muli ko silang maabot?....




TAMA NA!!! AYOKO NA!!!...













anu na kayang kalagayan ni michael jackson ngayon sa kabilang buhay?. marami naman siyang natulungan at napasayang tao dito sa mundong ibabaw noong andito pa siya... pero sa loob niya... hindi siguro siya naging tunay na masaya..?

kukumustahin ko nalang siya pag nagkita kami... tapos magpapa authograp nalang ako sa kanya..kung makikita ko siya...

sa kabilang buhay lang talaga nangyayari ang GRANDEST REUNIONS...







mukang kailangan ko nang magpatngin sa pshychiatrist.......siguro nga ....














PUTEK NA HORMONES NA TO!!...


BWISET!!!!






"nakikita mo man akong masaya. sa likod ng mga ngiti at tawa ko. ma maga luhang gustong lumabas....sana nasa tabi kita pag lumabas sila"

i googled my self too....i just can't help it...

ito ay isang response sa blog ni celine at lance na takaw attensyon sa aking mga mata pag nkikita ko sa dashboard ng blogger....it makes my curiosty go WILD.... :D

Answer the following questions. (Use the first answer that applies to you)
Warning! Use “quotes” when you search!

THE results:

Q: Type in “[your name] needs” in the Google search.
+Raisa needs not to wait too long. Raisa needs not to go on forever weighing up the pros and cons of these decisions.
= ui??....mukang nagpapahiwatig to ahh???...

Q: Type in “[your name] looks like” in Google search.
+Raisa looks like dora when she was little.
= nyek??.....di ko kamuka si DORA nung maliit ako....mas kamuka ko c aiza siguera

Q:Type in “[your name] says” in Google search.
+Raisa says: "Isnt It Funny How Day By Day Nothing Changes But When Youu Look Back Everythings Different..
= may Point xa....hahaha

Q: Type in “[your name] wants” in Google search.
+Raisa wants to be more than an ornament in a glittering cage
= huh?

Q:Type in “[your name] does” in Google search.
+Raisa does a wonderful job tailoring fancy dresses and suit pants
= anuh ako mananahi???..hahaha

Q: Type in “[your name] hates” in Google search.
+Raisa hates being cooped up in one place for too long unless she is doing something active.
=yah...thats a fact....bigyan muh lang ako ng active na trabaho ..ok lang... hahaha

Q: Type in “[your name] asks” in Google search.
+Raisa asks Christian to talk to her romantically like he did in the letters
= hus christian???......hahaha...sna c anuh na lng....hahaha

Q: Type in “[your name] likes ” in Google search.

+In addition to cooking, Raisa likes classical music, including opera, ballet, and symphony

=ui??......mahilig bah tlgah ako sa mga ganito??...pwede pwede sa cooking.... :D

Q: Type in “[your name] eats ” in Google search.
+Raisa Eats Sand.
= nyek...d ako kumakain ng buhangin....YUCK...!

Q: Type in “[your name] wears ” in Google search.
+Raisa wears a black tank top with a skull on it, a pair of patched up tan colored sweats with diamond shaped plates at the end, a pair of light tan bracers and clothed gauntlets, and a pair of light blue shoes.
= hmm....mukang maganda xa...hehehe

Q: Type in “[your name] was arrested for” in Google Search.
+Raisa was arrested for the work in the UHG and the protection of M. Rudenko.
= malay koh ba sa knla..???

Q: Type in “[your name] loves” in Google Search.
+Raisa loves what she does, she loves to see people becoming more confident, more successful and ultimately more happy.
= an ultimate fact... lalo na pag ako ang ngging dahilan nila para tumawa... :D

Q: Type in “[your name] went to” in Google Search.
+ Raisa went to law school, she began researching the laws relating to her people.
= ahmm...wala po akong balaka mag Law okay??.....HRM ang kukunin ko tapos mag cuCULINARY ARTS ako pagkatapos ko mgcollege...:D....yan nasabi ko na tuloy ung balak ko sa buhay ko..



yan tapos na xa...

hehehe



to celine and lance: i love your posts...ths is a reponse to your posts.....hahaha...lub u guyz... :D



google me....google yours...google them....google the world...

Spark

Sa labing lima o apat na taon kong pamumuhay dito sa mundong ito, marami na akong nadaan at nasaksihan. Dahil pagibig ang paguusapan natinm ngayon, dumako tayo sa usapang pag ibig. Sa ika-9 na taon ko dito sa ccc, daang daan love stories na karaniwan ay heart breaking love stories ang narinig, nasulusyunan at kinakiligan ko na. Ang iba naman ay nakakabaliw at nakaka-ewan ang kwento nila dahil sila mismo ang naliligaw ang landas at hindi ang minamahal nila. Ngunit hindi ko rin akalain na mangyayari sa akin ang isa sa mga kwento at karanasan na narinig ko na. At binaliktad nito ang mundo kong nananahimik. Para masaya ikwekwento ko na ito ngunit pagpasensyahan nyo nalang ako kung gagamit ako ng mga malalalim na representasyon sa bawat tauhan ng kwento para maproteksyonan ko narin ang mga taong kasangkot dito, kasama na ako. At hinhkayat ko na rin na ilagay nyo nlng ang sarili nyo , ang taong mahal niyo at ang taong mahal niyo na hindi naman kayo mahal sa mga tauhan na sila meralco, konsumer ng meralco at ang bumbilyang maarte.

Minsan, maikukumpara mo ang ugali o nararamdaman ng isang tao sa switch o sindihan ng bumbilya. Bakit ko nasabi ito?. May napagtanto kasi ako sa sarili ko. At ngayon ay sisismulan ko na ang kwento. Magkwekwento na si Lola basyang.

May konsumer si meralco sa malayo. Mahgit isang taon narin ang nakalipas nang huli silang nagmeeting. Ngayon putol ang kableng nagdudugtong sa kanila o in short naputulan ang konsumer. Hindi lam ng meralco kung ano ang nangyayari sa konsumer nito. Kung lumipat na ba ito sa iba o kung loyal parin ba ito sa kanya. Para siyang switch. Pagnagkakausap sila ng konsumer ay nakakaramdam ito ng masidhing kasiyahan kaso noon yon. Ngayon. Wala na. Susulpot, mawawala. Inaamin nito na parang nawawala na ang spark sa pagitan ng dalawang ito. Hindi pala parang, kundi oo na talga. At dahil nga dito, ang spark ay na-detour sa isang bumbilya kaso ayaw magpasindi. AYAW MAGPASINDI!!! MAARTE!.gusto mo bang malaman kung ang bumbilyang ito ay isang tao o supernatural o kaya naman ay idomatic expression lng ng mahiwaga kong nagsususlat na kamay?. Kung oo ang sagot mo, isa kang chikador/dora. Aminin. Isa siyang supernatural. Supernatural dahil hindi angkop ang karakteristiks niya bilang tao. Half-half pwede.

Lumipat ang kuryente. Tumatakbo ang metro. Nagmamahal ang distribution charge. Ngunt sa kabila ng lahat ayaw paring magpasindi ng bumbilyang maarte dahil hindi siya fan ng meralco. Ewan ng meralco kung sino ang minamahal niyang kontributor. Hindi naman hinihiling ng meralco na sapilitang sumindi ng bumbilyang ito para lang sa espesyal na wire na ngdudugtong sa kanila. Kumbaga “for the sake of freindship lang”. Ang hiniling lang naman ng meralco ay hayaan itong magbigay ng spark sa kanya. Pero sa kabila ng lahat, wala ring patutunguhan ang lahat dahil may sinusuplayang ding kunsumer ang meralco at ang bumbilyang maarte ay hindi fan nito at may ibang minamahal na Kontributor. May obligation at responsibilidad ang dalwang ito na magbigay ng spark at lumiwanag sa pamamamagitan ng spark na ibinibigay ng kanikanilang kontrbutor at konsumer. Ngunit ang kunsumer na bumbilya ng meralco napupundi na. Paano na kaya?. Iiwanan kaya ng meralco ang bumbilyang maarte para buhayin muli ang mapupundi nang konsumer niya?. Patuloy pa rin kaya ang pag-ilag at pag- iinarte ng bumbilyang maarte?. Ano kaya ang magiging epekto ng pagbibigay spark ng meralco sa bumbilyang maarte sa espesyal na kable o wire na nagdudugtong sa kanila?. Mapuputol ba ito o hindi?. Abangan.

Sadyang hindi ko tinapos ang kwento dahil ang mga tanong na ito ay nagsisilbing mga mangyayari sa hinaharap. Sana ay napagana ko ang utak nyo ng medyo dahil sa mga idiomatic expressions na nailagay ko sa kwento. Happy Valentines....

Alay para sa mga nagmahal, minahal at binasted. Alay para sa mga wagi, sawi at nasa waiting list parin ng pag-ibig. ;]

meryy christmas......happy new year.......happy three kings........anuh pa bah ang late ko?

.....una sa lhat.....nais ko kayong batiin ng belated mery krismas....happy new year at three kings......hahaha.....

-evaluation of the year 2008-

-> naging mganda nmn ang nging cmula ng 2008 para sa akin......nung january nagkita kmi ni carlo......nung march....napunta ako sa pilot.......nung april...hmmm.....ngtraining bilang maging isang katekista.....at nagturo sa mga una kong estudyante sa MONTEVISTA.....[labs you guyz] kasama ang aking grupmates......at kamiy ngtapos noong may.......sa isang swimming party.....

->.....simulan na natin ang roller coaster .... june.....pasukan....1st grading....pilot class......cream of the crop....at higit sa lahat JUNIOR NA AKO!!!!.....hahaha.........hmmmmm....so far noong mga panahong ito.....tadtad ang utak at schedule ko......juLy......ahmm.....nakilala ko na ng mjo ang mga magagaling kong kamag-aral...hmmm.......mjo masya nmn silang kasama kahit papaano.....mjo naeexplore ko na rin sila.....hahaha.....august....nagbobonding na kmi......nadiscover ko c sense.....ahmm...este lakan pla.....hmmm.....at dito nrin ngsimula ang tunay na KLASE ng albert the great......uneksena na ang mga gusot at plantsa.......hahaha.......september......nangyari ang aking BIRTHDAY DISASTER.......malas ko nga nmn....brown out at baha ang bday ko....malas nila jed....hahaha........dito narin ngsimula ang mga ROMANTIKONG EKSENA sa albert....sumulpot ang edjen.....joca.....at iba pa......hahaha.....pwede rin kyang kanrai???......[JOKE!!]......october......ahmmm......ngawa ko lng nmn ang pinakamalaking kalokohan na pwede kong mgawa ......ang mjo kumaliwa.......oo....mJo lang.......ahaha......bday ni celine...WOF....xa.....ahmmm....dito narin ngsimulang magkalamat ang baso ng pagkakaibigan nmin nila claire....pero na tapalan nmn khit papaano.....haha........sa buwan dng ito nagsimula ang partner up ko w/ lakan sa project nmin sa mapeh........hindi ko talga makakalimutan ang kantang CANT TAKE MY EYES OF YOU.......hahaha........xempre pati narin ang mga kantang.......BAWAL NA GAMOT.......5678.....at di ko na maalala ung sa....hehehe......xempre ang grupomates kuh din...hahaha......NOvember.....ahmmm......natapos din ang malakng away sa albert....ngkaayos mn na,....kaso......parang may nwawalang tupa......parang ako ata yon??....hahaha,....nakausap ko si carlo sa cp noong birthday nya......ang huling communication ko sa kanya hanggang ngayon[jan.16,09]....and ......nothing more to say......december........naranasan kong maging DIREKTOR.....at gumawa ng pelikula...[BATO SA BUHANGIN-starring jerome as george...ludi as serene and etc.]....hahaha.....maging bantay sa bhay.....at maging instant yaya.......magkaroon ng retreat na masaya....umiyak ng 3 beses na sunod sunod......myakap ang crush...[ex-crush pla].....at mahagard ng sobra sobra......hahaha.......naranasan ko ring pumunta ng sementeryo ng gabi na......gabihin sa shooting.....magcelebrate ng simpleng pasko at bongang new year......di makasali sa intrams...kumanta sa megamall at sa gym.....at walang christmas break......

at higit sa lahat.........ang greatest evaluation ko para sa taong 2008......
BUHAY PARIN AKO......hahaha.......









------ahh...oo nga pla......nakapasok ang una kong journal entry ko sa uhay newspaper.....ang "EXPIRATION DATE"..------






cheeZE everyOne......ya!