My Birthday Bash!!! (09-08-09)

Im already...... 1_
(ui Fill in the BlaNks)

Last September 8, 09 , i celebrated my 1_ th birthday. It was also Mama Mary's birthday. On that day, i felt very blessed because it was also her birthday. i thought that all the angels, saints and everybody in Heaven also celebrated and had a big feast. I thought about it because it was raining at that day. I was also somewhat happy because it was the first time that all of my closest friends in elementary and in high school attended my birthday. Thank God also because my mom and my dad agreed to that kind of set-up since this is my last birthday party because in the world of grown ups, parties were on the label of "endangered species". It means that in their world, you must be an adult also. I'm somewhat happy because........ okay... tama na ang english.. baka pag itinuloy ko pa... maiba na ang usapan....


tagalog mode.....toooott....enabled....


nais ko plang pasalamatan ang mga nagsidalo sa aking kaarawan .... sila:

- Jed (thanks kxe hndi ka umatend practce nyo para lang mka-attend)
- Son (ikaw din....hahaha)
- Mitchie (welcome to the clUb)
- Vhannie at Lulu ( sa panglilbre sa akin sa tokyo tokyo ng beef teryaki...double up???... kayo talaga ang mga super bff ko!!!.... LOVE YOU GUYZ)
- Cam
- Apelo / Ej
- Chx
- Joed
- Czari
- Lance
- Winnie
- Riz
- Andrej
- Karen
- Salyn
- Frances
- Madeleine ( pasenxa na kung puro matatamis ung naihanda ko...heheh)
- Pau
- Sharmaine
- Celine
- Kaila

at sa mga bumati din sa akin sa skul at sa text na hindi nakapunta :D

( MARAMING TENKYU)




sa pagtanda kong muli sa mundong ito...naalala ko nanaman ang sinabi sa akin ng isang espesyal na tao.... hindi ko na xa papangalanan.... sabi niya sa akin noon... " ang buhay ay parang larong chess, kailangan mong mag-isip ng iba't ibang diskarte upang manalo... minsan kailangan magsakripisyo.. at kailangan din nating sulitin ang bawat segundo na nilaan sa atin dahil sa pag times-up na...wala na..... wag mo ring isipin ang pagtanda mo.. isipin mo kung anong magagawa mo sa mundong ito para umayos habang may panahon kapa"


hahaha... :D


sayang at wala ang taong nais kong pumunta..... hehehe... siguro hindi pa noon ang tamang panahon.. :D

ClICk Here To see the Picz!!!

Chances are...

TGIF.... Thank God its Friday!!!

Yah. I can say that I'm thankful because its Friday and its been a long disastrous week for me and for my classmates. this day, we had our new seat plan for 2nd grading period. New seat plan. New grading period. New seatmates. I admit that i will miss my former seatmate, lance, because he makes me feel happy when im "out of nowhere" stage and also his corny but mostly funny jokes. I will miss also his craziness. [Lance, katulad ng sinabi ko kanina.... masaya ako at naging katabi kita...isa kang malaking joke book na may aral sa dulo....hahaha...maraming salamat sa mga panghahampas at mga alaala ....sa uulitin... :D]

Back to the topic...

New seat plan. New seatmates. Our sitting arrangements was change by our adviser. three chairs at each side then 2 chairs at the center. While "papa sir" were assigning us to our new designated seats. I pray to God that my new seatmate will not be Lakan. I swear it. I don't like to be his seatmate because I don't wanna hear any issue about the past. I WANT TO MOVE ON WITH MY LIFE and also for our own common peace. I was assigned at the last chair to the left (facing the blackboard) in the last row. I was relieved when "papa sir" assigned my very cute classmates, Jeremy and Pau, to be my seatmates. But I felt cold at my place. Maybe, because of the weather or my excitement. But God made a trick at me. He granted my prayer that me and Lakan will not be seatmates but he placed him in front of Jeremy which means we were close.


Then again, I proved that God was up to something. I thought that He was sending a message to me. AGAIN.



IS IT A CHANCE?





(tama na nga ang kakaenglish...dinudugo na ilong ko)








sa paglapit niya sa kinauupuan ko, mas lalo kong naramdaman ang napaka kapal na dingding na naging sanhi ng nakaraan. Sanhi narin ng desisyon ko na dumistansiya muna sa kanya hanggang mabura na ang lahat lahat. Siguro talagang may nais sabihin ang diyos sa akin. May nais Siyang ipahiwatig sa akin. "Lord, isa na po ba tong pagkakataon upang alisin na ang makapal na dingding sa amin o isa po ba tong pagpapakita ng reyalidad na hindi na talaga maayos ang lahat?. Kayo na pong bahala sa akin. sa amin."


ayoko na mag emote... balik tayo sa kwento...



natapos ang english at dumating ang MAPEH. Isa sa aming mga proyekto sa asignaturang ito ay ang indibual na pagkanta ng mga kantang sumikat o ginawa sa panahon ng dekada sisenta at otienta. sa aking pagkanta noong isang araw, inaaamin ko, muka talaga akong nagconcert na ewan. Kaninang umaga, ipinakita ng mga natitira kong dalawampung mga kamag-aral ang husay nila sa kanilang pag-awit. Halos lahat naman ay talagang kahanga hanga pero ang pinaka nagpahanga sa akin ay nang kinanta ni Karen ang kanyang awit na pinamagatang " All the wings of Love" na kung tutuusin ay sadyang NAPAKATAAS. Humanga talaga ako sa kanya dahil naabot niya ang pinakamataas na nota ng kanta na hindi pumipiyok o basag ang boses. ANG GALING MO TLAGAH KAREN.!!


Matapos ang ilang oras na paghihintay matapos ang MAPEH, naganap ang aming unang biyernes na misa. Maganda ang naging misa. Naramdaman ko ang presensya ni Bro. At paulit ulit ko paring tinatanong kung ano nga ba ang nais niyang iparating sa akin. Bahala na Siya sa akin at sa atin.


Pagkatapos ng klase ay pumunta kami dito sa bahay kasama ang aking mga kagrupo upang magpraktis ng aming sayaw na sports.....hahahaha..... naging masaya naman ang aming praktis... hahahahahahhahaha :D



------------------------------------------------------------------------------------------------



Chances are...




-------------------------------------------------------------------------------------------------


pasensya na kung nag-eemo ako dito sa blog.... dito ko nalang kasi nailalabas ang lahat lahat ng ka emohan ko na hindi ko mailabas ng harap-harapan.... Hindi masamang umiyak o magdrama kung talagang naiiyak kana o kailangan mo nang magdrama. Tao lang naman tayo na ginawa ng Diyos na may damdamin, tumatawa, umiiyak, nalulungkot, sumasaya. Sabi ng iba, dapat tayong maging masaya dahil laging nasa tabi natin ang Diyos. Oo, tama nga sila, dapat nga tayong laging maging masaya dahil andyan Siya lagi. Pero minsan, sa mga pangaraw-araw na pagsubok na ibinibigay Niya sa atin, minsan di natin maiiwasan na malungkot at masakatan. Hindi masamang mag - emote.....ang mahalaga hindi ka magpapakain sa mga emosyong ito upang maipagpatuloy mo ang nakaatang sayong misyon at mga pagsubok na kailangan harapin.


HINDI MASAMANG MAG EMOTE KUNG MINSAN!!!!!!!!.................. HINDI!!!!..... kung sawa kanang makakita o makarinig ng mga ka-emohan ng mundo... BAKIT HINDI KA MAGING ISTRUMENTO UPANG MAGPASAYA NG TAO????????!.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
happiness, sadness, frustrations, anger,...... EMOTIONS.......

-------------------------------------------------------------------------------------------------



ayan...nagwala nanaman ako....d ko lang talaga mapigilan......pasensya na...hahaha... ah sya nga pla....wala akong pinapatamaan dito ...OKAY!!! :D