Thank you Lord dahil binigyan mo pa kami ng second chance para mabuhay.... I LOVE YOu LORd!!!!...
ilang linggo narin ang nakalilipas matapos ang katakot takot na unos ang dumaan sa ating bansa. Si Bagyong Ondoy at si Bagyong Pepeng. Nag-iwan sila ng phobia sa mga tao sa Pilipinas. Dinelubyo ang buong Luzon ng dalawang bagyo at sinira nito ang maraming buhay, pangkabuhayan... mahirap mag move on pero kailangan nating mag move on.
Kahit bumagyo man eh natuloy parin ang retreat namin. Kami lang pa ng magreretreat sa buwang ito. well sisimulan ko na ang isa sa mga "turning-point" ng buhay ko.
Wednesday, October 9, 2009, at 1:00 pm, umalis kami sa school para umattend ng aming pinakahihintay na retreat. Ang destinasyon...tsan tsararan tsaran..... Mother Spinelli Noviciate and Retreat House, Tagaytay...... weehee..... tagaytay!!!. Umabot ng 3 oras ang biyahe namin mula dito sa Cainta papunta roon. Maulan pa noong mga panhong iyon kya alas tres na kami nakarating doon. Pagkarating doon....we had our little snack.....ISPAGETI....hahaaha... hindi lang pala mga nanay ang magagaling magluto.... mga madre din pala ( i agree to lance)... after ng mirenda... ipinunta na kami sa mga kwarto namin.... i big room for all the girls and one medium room for the boys since that they were only 14 + 1 (including papa sir) = 15... after we had arranged our stuff... we were called to the session room.... it was quite cold and rainy that day so we need to brought our jackets with us to the session. Then, Fr. Blaise discussed to us the house/retreat rules and regulations. Hindi ko talaga malilinutan ang isang rule doon "YOUR BUDDY, YOUR RESPONDSIBILITY" ... ibig sabihin noon ay kapag may nagawang kung ano man ang "buddy" mo damay ka din. At buti nalang si JEREMY ang naging "buddy" ko... hahaha....
At sinumulan na nga namin ang aming huling retreat bilang isang highschool student....
Honestly speaking... isa sa mga naging agenda ko noong retreat namin ay ang makipag-ayos kay..... kay ..... Lakan. So ayun nga, bukod sa makatakas sa maruming hangin at problema sa maynila, isa ito sa mga naging agenda ko...( kaya kung nagbabasa ka nang blog ko ricky...whatever.. im just being honest anyway). And so the outcome.... I FAILED....
masaya ang naging first day namin... puyatan... at buti nalang walang ngparamdam.... Mother Spinelli retreat house was a very peaceful house bukod sa malalaking bukirin ng pineapple at mga cute na babies sa nursery... masarap ang naging dinner namin.... first time din naming dasalin ang official evening prayer ng catholic church... vespers ata ang tawag doon sa ritual na iyon....it was a very overwhelming type of conversation to God. Natutunan ko na kailangan palang magbow kapag binabanggit ang first paragraph ng dasal na "glory be". Syempre, glino-glorify natin si God kaya kailangan ngang magbow.
2nd Day:
Lets call it a very emotional day..... noong mga panahong iyon...siguro mga kinahapunan.... i burst out.... but nalang at si Jeremy ang kapartner ko.... kaya nailabas ko lahat lahat... for all the months na pinigilan kong umiyak at iiyak lahat lahat.... tapos aun.... after ng isang masayang activity ay round 2 na ng super iyakan session namin.... muka man akong adik sa picture namin ay wapakels nalang ako...hahaha..... basta ganito ....pinaimagine kami na nasa forest kami tapos nakita namin yung mga kid version ng parents namin at noong bata kami.... as in todo hagulgol lahat kami. As the imagination goes on, iyak tawa na kaming lahat...hahaha
before the super dramatic imagination.... ginawa naman namin ang money game ( tama ba un???) ....dito ... ibibigay mo ung 20 peso bill, 10 peso coin at 5 peso coin sa top 3 Jesus mo para sau sa klase.. as far as i remember... i gave my 20 peso bill to Liza ... 10 peso kay Cam and 5 peso para kay ricky.... want some explaination??...
Bakit ko nga ba ibinigay ang bente pesos ko kay liza?
Ahh... Kasi bukod kina vhanny at luisa... si liza ang isa sa mga pinakapinagkakatiwalaan kong kaibigan.... never niya akong iniwan kahit na nakakairita na ko dahil puro nalang kaemohan ko ang binabato ko sa kanya... kahit di siya nakakarelate sa mga pinagdradrama ko...at lagi niya rin akong inililihis sa masamang daan at pinipilit hilain sa mabuting daan kapag nasesensena niyang super may topak na ko..... she's my Confidante...
eh kay Cam?
dahil....dahil.... ahh..... ibinigay ko sa kanya ang 10 piso kasi kahit na kung minsan ay nakikita ko siyang nagwawala at problemado.... she's still strong at bumabangon siya kaagad... nakakainspire din naman kasi siya.... at kapag kailangan mo ng tulong she's willing to help...un lang...
eh kay ricky?
Malay ko ba??....JOKE!!!...hahahha.... peace offering at ska kahit may topak yun kung minsan eh karapatdapat nga naman siyang bigyan dahil nagsisilbi siyang isang magnet sa mga taong nakikilala niya patungo kay God.
eh bat hindi si patz??
Kung meron lang akong isang daang piso bakit ba hindi ko siya bibigyan....
sa bandang huli ng activity... wala akong natanggap na pera... ayos lang... pero noong una... naitanong ko rin sa sarili ko.... do i really exist into their lives??.... wala ba akong nagawang mabuti sa kanila para hindi nila ako bigyan?....selfish right?.... pero bigla nalang naerase yung mga ganung bagay sa utak ko.... and i just accepted it.... kaya naging okay nalang din sa akin kung wala akong natanggap....
bilang pagwawakas ng activity nagbigay kami ng mensahe sa isa't isa.... ako... siyempre nag sorry... at nagthank you... pero matapos ang retreat... sana hindi nalang pala ako humiling... dahil hindi na ata matutupad.....
It's Confesion time (suuper bonding ang aloysius):
habang ang iba ay nagcoconfession (kasama na ako doon) ang iba naman ay nagshasharing ng kanilang mga ntutunan sa retreat ..... dahil sa sharing na iyon... mas lalo naming nakilala ang isa't isa pati narin sir..... kaya ang resulta ng mahabang sharing... nagpuyat at nagkape kaming lahat sa reflectory at nag super bonding habang pinapanuod ang mga bituin sa langit..
At kinaumagahan ay umalis na kami sa retreat house due to some school reasons.... KAYA BITIN!!!!......
ano nga ba ang natutunan ko sa retreat na to?
ACCEPTANCE. natutunan kong iaccept lahat lahat.... accept lahat ng kailangan iaacept kung ano man ang mga binabalak Niya para sa akin... nagulat din ako sa sarili ko dahil it was the first time na ikwinento ko ang life story ko ng hindi umiiyak....
FORGIVE. Mahirap magpatawad ngunit kailangan matuto kang magpatawad. para patawarin karin sa mga kasalanan mo.. diba?
SURRENDER. katulad nga ng ibinulong sa akin ni God through Fr. Blaise.. i need to let go of everything... masyado ko na palang kinokontrol ang sitwasyon kaya kahit anong gawin ko... hindi nagbubunga ng maayos.... surrender him to God... bahala na si Lord sa kanya.... ive tried to talk to him... pero hindi parin siya ready to talk about that something.... hindi man noon ang tamang panahon... basta bahala na si Lord sa akin..sa amin.....
sa ngayon.. im still in the process of accepting everything....accepting the reality... reality of being an air ......reality of consequences for the mistakes that i have done in the past.... ano pa bang magagawa ko?.... the damage has been done..... so move on...dbah?.... sayang ang natitirang 4 buwan para sayangin sa pag-eemo... I should make more happiest memories ... para somehow maging maganda naman ang ending ng buhay highschool ko...hahahaha... :D
LIVE.
LEARN.
LOVE.
LIVE A LEGACY.
(THATS ALL tHANK YOU :D.... hahaha..... kwinento ko lang nag kdramahan ko.....hahahaha)
