TGIF.... Thank God its Friday!!!
Yah. I can say that I'm thankful because its Friday and its been a long disastrous week for me and for my classmates. this day, we had our new seat plan for 2nd grading period. New seat plan. New grading period. New seatmates. I admit that i will miss my former seatmate, lance, because he makes me feel happy when im "out of nowhere" stage and also his corny but mostly funny jokes. I will miss also his craziness. [Lance, katulad ng sinabi ko kanina.... masaya ako at naging katabi kita...isa kang malaking joke book na may aral sa dulo....hahaha...maraming salamat sa mga panghahampas at mga alaala ....sa uulitin... :D]
Back to the topic...
New seat plan. New seatmates. Our sitting arrangements was change by our adviser. three chairs at each side then 2 chairs at the center. While "papa sir" were assigning us to our new designated seats. I pray to God that my new seatmate will not be Lakan. I swear it. I don't like to be his seatmate because I don't wanna hear any issue about the past. I WANT TO MOVE ON WITH MY LIFE and also for our own common peace. I was assigned at the last chair to the left (facing the blackboard) in the last row. I was relieved when "papa sir" assigned my very cute classmates, Jeremy and Pau, to be my seatmates. But I felt cold at my place. Maybe, because of the weather or my excitement. But God made a trick at me. He granted my prayer that me and Lakan will not be seatmates but he placed him in front of Jeremy which means we were close.
Then again, I proved that God was up to something. I thought that He was sending a message to me. AGAIN.
IS IT A CHANCE?
(tama na nga ang kakaenglish...dinudugo na ilong ko)
sa paglapit niya sa kinauupuan ko, mas lalo kong naramdaman ang napaka kapal na dingding na naging sanhi ng nakaraan. Sanhi narin ng desisyon ko na dumistansiya muna sa kanya hanggang mabura na ang lahat lahat. Siguro talagang may nais sabihin ang diyos sa akin. May nais Siyang ipahiwatig sa akin. "Lord, isa na po ba tong pagkakataon upang alisin na ang makapal na dingding sa amin o isa po ba tong pagpapakita ng reyalidad na hindi na talaga maayos ang lahat?. Kayo na pong bahala sa akin. sa amin."
ayoko na mag emote... balik tayo sa kwento...
natapos ang english at dumating ang MAPEH. Isa sa aming mga proyekto sa asignaturang ito ay ang indibual na pagkanta ng mga kantang sumikat o ginawa sa panahon ng dekada sisenta at otienta. sa aking pagkanta noong isang araw, inaaamin ko, muka talaga akong nagconcert na ewan. Kaninang umaga, ipinakita ng mga natitira kong dalawampung mga kamag-aral ang husay nila sa kanilang pag-awit. Halos lahat naman ay talagang kahanga hanga pero ang pinaka nagpahanga sa akin ay nang kinanta ni Karen ang kanyang awit na pinamagatang " All the wings of Love" na kung tutuusin ay sadyang NAPAKATAAS. Humanga talaga ako sa kanya dahil naabot niya ang pinakamataas na nota ng kanta na hindi pumipiyok o basag ang boses. ANG GALING MO TLAGAH KAREN.!!
Matapos ang ilang oras na paghihintay matapos ang MAPEH, naganap ang aming unang biyernes na misa. Maganda ang naging misa. Naramdaman ko ang presensya ni Bro. At paulit ulit ko paring tinatanong kung ano nga ba ang nais niyang iparating sa akin. Bahala na Siya sa akin at sa atin.
Pagkatapos ng klase ay pumunta kami dito sa bahay kasama ang aking mga kagrupo upang magpraktis ng aming sayaw na sports.....hahahaha..... naging masaya naman ang aming praktis... hahahahahahhahaha :D
------------------------------------------------------------------------------------------------
Chances are...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
pasensya na kung nag-eemo ako dito sa blog.... dito ko nalang kasi nailalabas ang lahat lahat ng ka emohan ko na hindi ko mailabas ng harap-harapan.... Hindi masamang umiyak o magdrama kung talagang naiiyak kana o kailangan mo nang magdrama. Tao lang naman tayo na ginawa ng Diyos na may damdamin, tumatawa, umiiyak, nalulungkot, sumasaya. Sabi ng iba, dapat tayong maging masaya dahil laging nasa tabi natin ang Diyos. Oo, tama nga sila, dapat nga tayong laging maging masaya dahil andyan Siya lagi. Pero minsan, sa mga pangaraw-araw na pagsubok na ibinibigay Niya sa atin, minsan di natin maiiwasan na malungkot at masakatan. Hindi masamang mag - emote.....ang mahalaga hindi ka magpapakain sa mga emosyong ito upang maipagpatuloy mo ang nakaatang sayong misyon at mga pagsubok na kailangan harapin.
HINDI MASAMANG MAG EMOTE KUNG MINSAN!!!!!!!!.................. HINDI!!!!..... kung sawa kanang makakita o makarinig ng mga ka-emohan ng mundo... BAKIT HINDI KA MAGING ISTRUMENTO UPANG MAGPASAYA NG TAO????????!.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
happiness, sadness, frustrations, anger,...... EMOTIONS.......
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ayan...nagwala nanaman ako....d ko lang talaga mapigilan......pasensya na...hahaha... ah sya nga pla....wala akong pinapatamaan dito ...OKAY!!! :D
Yah. I can say that I'm thankful because its Friday and its been a long disastrous week for me and for my classmates. this day, we had our new seat plan for 2nd grading period. New seat plan. New grading period. New seatmates. I admit that i will miss my former seatmate, lance, because he makes me feel happy when im "out of nowhere" stage and also his corny but mostly funny jokes. I will miss also his craziness. [Lance, katulad ng sinabi ko kanina.... masaya ako at naging katabi kita...isa kang malaking joke book na may aral sa dulo....hahaha...maraming salamat sa mga panghahampas at mga alaala ....sa uulitin... :D]
Back to the topic...
New seat plan. New seatmates. Our sitting arrangements was change by our adviser. three chairs at each side then 2 chairs at the center. While "papa sir" were assigning us to our new designated seats. I pray to God that my new seatmate will not be Lakan. I swear it. I don't like to be his seatmate because I don't wanna hear any issue about the past. I WANT TO MOVE ON WITH MY LIFE and also for our own common peace. I was assigned at the last chair to the left (facing the blackboard) in the last row. I was relieved when "papa sir" assigned my very cute classmates, Jeremy and Pau, to be my seatmates. But I felt cold at my place. Maybe, because of the weather or my excitement. But God made a trick at me. He granted my prayer that me and Lakan will not be seatmates but he placed him in front of Jeremy which means we were close.
Then again, I proved that God was up to something. I thought that He was sending a message to me. AGAIN.
IS IT A CHANCE?
(tama na nga ang kakaenglish...dinudugo na ilong ko)
sa paglapit niya sa kinauupuan ko, mas lalo kong naramdaman ang napaka kapal na dingding na naging sanhi ng nakaraan. Sanhi narin ng desisyon ko na dumistansiya muna sa kanya hanggang mabura na ang lahat lahat. Siguro talagang may nais sabihin ang diyos sa akin. May nais Siyang ipahiwatig sa akin. "Lord, isa na po ba tong pagkakataon upang alisin na ang makapal na dingding sa amin o isa po ba tong pagpapakita ng reyalidad na hindi na talaga maayos ang lahat?. Kayo na pong bahala sa akin. sa amin."
ayoko na mag emote... balik tayo sa kwento...
natapos ang english at dumating ang MAPEH. Isa sa aming mga proyekto sa asignaturang ito ay ang indibual na pagkanta ng mga kantang sumikat o ginawa sa panahon ng dekada sisenta at otienta. sa aking pagkanta noong isang araw, inaaamin ko, muka talaga akong nagconcert na ewan. Kaninang umaga, ipinakita ng mga natitira kong dalawampung mga kamag-aral ang husay nila sa kanilang pag-awit. Halos lahat naman ay talagang kahanga hanga pero ang pinaka nagpahanga sa akin ay nang kinanta ni Karen ang kanyang awit na pinamagatang " All the wings of Love" na kung tutuusin ay sadyang NAPAKATAAS. Humanga talaga ako sa kanya dahil naabot niya ang pinakamataas na nota ng kanta na hindi pumipiyok o basag ang boses. ANG GALING MO TLAGAH KAREN.!!
Matapos ang ilang oras na paghihintay matapos ang MAPEH, naganap ang aming unang biyernes na misa. Maganda ang naging misa. Naramdaman ko ang presensya ni Bro. At paulit ulit ko paring tinatanong kung ano nga ba ang nais niyang iparating sa akin. Bahala na Siya sa akin at sa atin.
Pagkatapos ng klase ay pumunta kami dito sa bahay kasama ang aking mga kagrupo upang magpraktis ng aming sayaw na sports.....hahahaha..... naging masaya naman ang aming praktis... hahahahahahhahaha :D
------------------------------------------------------------------------------------------------
Chances are...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
pasensya na kung nag-eemo ako dito sa blog.... dito ko nalang kasi nailalabas ang lahat lahat ng ka emohan ko na hindi ko mailabas ng harap-harapan.... Hindi masamang umiyak o magdrama kung talagang naiiyak kana o kailangan mo nang magdrama. Tao lang naman tayo na ginawa ng Diyos na may damdamin, tumatawa, umiiyak, nalulungkot, sumasaya. Sabi ng iba, dapat tayong maging masaya dahil laging nasa tabi natin ang Diyos. Oo, tama nga sila, dapat nga tayong laging maging masaya dahil andyan Siya lagi. Pero minsan, sa mga pangaraw-araw na pagsubok na ibinibigay Niya sa atin, minsan di natin maiiwasan na malungkot at masakatan. Hindi masamang mag - emote.....ang mahalaga hindi ka magpapakain sa mga emosyong ito upang maipagpatuloy mo ang nakaatang sayong misyon at mga pagsubok na kailangan harapin.
HINDI MASAMANG MAG EMOTE KUNG MINSAN!!!!!!!!.................. HINDI!!!!..... kung sawa kanang makakita o makarinig ng mga ka-emohan ng mundo... BAKIT HINDI KA MAGING ISTRUMENTO UPANG MAGPASAYA NG TAO????????!.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
happiness, sadness, frustrations, anger,...... EMOTIONS.......
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ayan...nagwala nanaman ako....d ko lang talaga mapigilan......pasensya na...hahaha... ah sya nga pla....wala akong pinapatamaan dito ...OKAY!!! :D
BASED!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ReplyDeleteoha oha!!! base ako.. whooot... heheheh...
masaya naman ako at narerealize mo na na there's more to life... minsan kailangan ng tao malungkot para maalala ang pakiramdam ng pagiging masaya. Minsan kailangan mong mag isa upang maisip ang kahalagahan ng may kasama. higit sa lahat, kailangan mong maramdaman na walang wala ka paminsan minsan upang mapagisip isip mo na sa mundo, hindi mo pangunahing kailangan ang mga materyal na bagay na nakikita mo..
wala ka mang kayaman na pinansyal, mayaman ka naman sa pagmamahal. ibahagi mo lang ang pagmamahal na meron ka, hindi lang ikaw ang sasaya, guguhit ka rin ng ngiti sa mukha at puso ng iba.
AYMISHOO!!!! U MISSHHH ME? EHEHEHE
@patola.... I MISSHH U TOO.....hahaha
ReplyDelete